mende yg paling susah utk sy lakukan bersama seorang sahabat adalah melayan perasaan merajuk mahu pon terasa hati...kalo ader selalunya sy akan cube berdiam diri or bercerita bersama teman karib tanpa perlu membesarkan cerita...

tapi kali nie, sy benar2 terkilan....

mungkin isu ini kecil di mata org lain....namun, yg melaluinya adalah sy...maka dan sememangnya sy merasa sungguh terkilan dengan pe yg terjadi....mungkin kerana sy t'lepas peluang yg lama sy nantikan....

utk menyedapkan ati, byk kali sy cube berfikiran positif mungkin tiada rezeki sy, tapi xtau knape perasaan terkilan tuh lebih menguasai diri....

maafkan sy sahabat, anda juga sangat mengerti diri sy yg sukar merajuk apatah lagi menyimpan dendam terasa hati...tapi kali nih.............~


semoga perasaan nih berlalu pergi...segera~